Unutkan anneler kulübü...

Ben Ege doğmadan önce pek unutkan bir insan değildim. Tabi ki, bazı insanlar vardır ya, 20 sene önceki arkadaşıyla gittiği yeri hatırlar falan, hiçbir zaman öyle de olamadım. Normal diyebileceğim bir hafızam vardı...

Her şey hamilelikte başladı. "Pregnancy brain" dedikleri olay kesinlikle gerçekmiş :) Hamileliğimin ilk aylarından itibaren sanki vücudumu paylaşmama ek olarak beynimi de başka biriyle paylaşıyor gibiydim. Sanki hayal aleminde yaşıyormuş gibi, çok acayip bir duygu :) Hamileyken kafamın durduğu anlar oluyor, odaklanma problemi yaşıyordum. Aklımı kurcalayan en önemli konu sevgili oğlumun sağlığıydı.

Derken anne oldum, Ege'm kucağıma geldi. Hafızam ise tamamen yok oldu :) Ayrıca dikkatsiz bir insan oldum. Tabi oğlumla ilgili her konuya o kadar dikkat ediyordum ki diğer konular önemsiz geliyordu demek ki... Hem doğumun verdiği yorgunluk, emzirme çabası, uykusuzluk bir de yine sadece Ege'ye odaklı oluşum hafızamı oldukça kötü etkiledi.
Ege'ye bir düzen oturtup aynı saatte uyutmak, her gün banyo yaptırmak, giydirip çıkartmak, üşüdü mü diye kontrol etmek... Bence bir kadın, anne olduktan sonra hem kalbini hem de beynini ikiye bölüp yarısını evladına veriyor...

Mesela kaç kere ocağın altını açık unutup tencerenin dibini tutturdum, artık hatırlamıyorum bile. Ya da dışarı çıkmadan önce elli kere tekrar edip kendime hatırlattığım halde cüzdanımı, bebeğin örtüsünü vb. unutuyor ve bu duruma çok kızıyordum. Ayrıca çok dikkatsizdim, mesela dikkatsizliğim yüzünden doğumdan sonraki hafta Ege'nin ağız bezlerini ütüleyeyim derken bacağımı 2. derece yaktım! Çamaşırı makineye atıp, elli kere bittiğini belirtecek şekilde makine öttükten sonra kendi kendine susar ya, ben mesela çamaşırları çıkartmayı unutabiliyorum :) Dışarıda bir yere giderken eşimle birlikte değilsek merak etmemesi için onu arayacağıma dair söz verip gittiğim an tamamen Ege'ye odaklandığım için, aramayı unutup eşimin yüreğini hoplatabiliyorum mesela... Bu liste böyle uzayıp gider...

Aslında bence bu durumu çoğu anne yaşıyor, ama anneler zamanla bununla başa çıkacak şekilde evrimleşiyorlar, annelik gerçekten bir mucize. Tüm annelere sonsuz saygı duyuyorum artık :)

Ben unutkanlığımla başa çıkmak için ne yaptım?

• En önemli konu, bebeğimle ilgili aklıma takılan konuları bir sonraki doktor randevusunda sormak üzere bir yere not aldım. Rutin doktor kontrolleri kaotik geçebiliyor. Bebeğin muayne edilebilmesi için soyulup tekrar giydirilmesi lazım. Bir yandan doktorla konuşmaya çalışırken bir yandan bebeği giydirmek, oyalamak zor oluyor. Soracağınız ne varsa aklınızdan uçup gidiveriyor, bu yüzden not alın. Bir de mümkünse doktor kontrollerine (en azından bebeğiniz 1 yaşına gelene kadar) yalnız gitmeyin. Annelerden veya eşinizden rica edin derim...
• Doğumdan sonra da doktorumun tavsiyesi üzerine vitamin takviyesi almaya devam ettim. Özellikle saç dökülmesi problemime çok yardımı dokundu. Omega-3 yağ asitlerinin hafızaya büyük faydası oluyor. Bol bol ceviz tüketerek de hafızanızı destekleyebilirsiniz.
• Ege'nin aktiviteleriyle ilgili minik bir not defteri tuttum. En son saat kaçta emdiği, kaç saat uyuduğu gibi bilgileri bu deftere not alıyordum. Bu bana inanın çok yardımcı oldu. Özellikle yeni doğan bebeklerin düzenini takip etmek ve bir sorun olursa dönüp bakabilmek adına. Ya da bebeğiniz ağladığında acıktığı için mi, uykusu geldiği için mi ağladığını bu şekilde daha kolay kestirebiliyorsunuz. Bir süre sonra zaten ağlamasından da anlıyorsunuz, o ayrı.
• Kendimi tanıdım ve unutabileceğimi kestirdiğim konular için eşimden destek aldım.Örneğin; evden çıkarken unutacağımı bildiğim çantayı almasını rica ettim.

Eğer siz de yukarıdaki semptomları yaşıyorsanız unutkan anneler kulübüne hoş geldiniz! Merak etmeyin, yalnız değilsiniz...